به نام خدا
با آرزوی موفقیت و تابستانی خوب و خوش برای اولیای گرامی و فرزندان عزیزمان
در خدمت شما هستیم با موضوع (پر کردن ... نه، غنی کردن اوقات فراغت)
اوقات فراغت زمانی ست پس از یک دوره کار و تلاش جدی. اگر دوران کار و تلاشی وجود نداشته، پس اوقات فراغت معنی ندارد و می توان گفت فرد در یک دوران بی برنامگی و بی هدفی وقت هدر داده و فرصتهای خود را از دست می دهد.
اگر فرد دوران کار و تلاش را پشت سر گذرانده باشد، پس اولین کارکرد اوقات فراغت رفع خستگی ناشی از کار و تلاش و کسب انرژی مجدد برای دوره بعدی کار و تلاش است.
از آنجا که محتوای کار و تلاش می تواند جنبه اجباری داشته باشد که ناگزیر باید وقت را به آن اختصاص داد، پس دومین کارکرد، اوقات فراغت زمان مناسبی برای پرداختن به امور مورد علاقه ای است که معمولا فرصتی برای آن پیدا نمی شود. پرداختن به امور مورد علاقه نه تنها تنش و فشار عصبی به دنبال ندارد، نشاط آور و انرژی بخش نیز هست.
سومین کارکرد اوقات فراغت، زمانی ست برای کسب مهارتهای مورد نیازی که در سیستم آموزش و پرورش معمولا به آن پرداخته نمی شود اما به دلیل نیازهای مادی و روانی، انگیزه های فراوان وجود دارد.
چهارمین کارکرد اوقات فراغت فرصتی است برای ایجاد روابط اجتماعی در محیطهای غیررسمی و غیر کلیشه ای و یادگیری و آزمودن مهارتهای بین فردی.
فراموش نکنیم که وظیفه والدین «کمک به شناخت استعدادهای کودک به خود اوست» نه قهرمان پروردن.
برای برنامه ریزی اوقات فراغت :
- فهرستی از موضوعات مورد علاقه تهیه کرده و سپس اولویت بندی کنید.
- فهرستی از موضوعات مورد نیاز تهیه کرده و سپس اولویت بندی کنید ... سپس برنامه ریزی کنید.
- نیمی از زمان اوقات فراغت را به اولویتهای اول دو گروه بالا اختصاص دهید.
- نیم دیگر را به استراحت و خواب و فعالیتهای غیرجدی اختصاص دهید، تا احساس رها بودن و آزاد بودن را تجربه کنید.
- در مورد برنامه ریزی برای کودکان و فرزندان، جلسه خانوادگی ترتیب دهید، مفهوم نیاز و علاقه را به بحث بگذارید، به مفهوم زمان اشاره کنید، برای احساس تمایل به رها بودن آنان احترام قائل شوید، فهرست ها را تهیه کنید و اقدام به برنامه ریزی کنید.
برای مثال : انجام دادن فعالیتهای ورزشی یک نیاز است که حتی در صورت عدم تمایل فرزندتان سعی کنید وی را متقاعد کنید اما انتخاب نوع ورزش و فعالیت و زمان آن یک علاقه است که بهتر است بنا به نظر وی برنامه ریزی شود.
- بهترین زمان برای آموزش زبان دوم، پس از مسلط شدن به زبان مادی ست، که معمولا سنین 4، 5 سالگی و تا حدود سن 11 سالگی زمان مناسبی برای شروع است.
- نواختن ساز برای بسیاری از کودکان عادی و حتی مشکل دار مفید است.
- آموزش قرائت قرآن و آشنایی با مفاهیم قرآنی به عنوان یک مهارت و نقطه شروعی برای ایجاد سیستم ارزشی از نوع مذهبی، پیشنهاد دیگری برای بهره مندی از اوقات فراغت است. (فراموش نکنیم که عامل بودن همه اعضای خانواده، مهمتر از حافظ بودن و دانا بودن است).
- به پرورش خلاقیت کودکان و همه اعضای خانواده اهتمام ورزید.
- کلاسهای تقویتی درسی فقط برای کودکان و نوجوانانی که در مورد بخصوصی ضعف جدی دارند ضروری است.
- سعی کنید در آموزشهای حتی الامکان از تکنولوژی و کامپیوتر استفاده کنید تا فرزند شما کامپیوتر را صرفا وسیله ای برای بازی و یا شرکت در شبکه های اجتماعی در نیابد.
- مرور مهارتهای یاد گرفته شده به حفظ و دوام آن کمک می کند.
- فرزند شما با آرامش و تامل و در طول سالهای متمادی مهارتهای فراوانی را عمیقا فرا خواهد گرفت ... پس صبور باشید و عجله نکنید فشرده بودن و زیاد بودن برنامه ها میزان کیفیت و لذت بردن از آنها را کاهش می دهد.
- بازخوردهای مثبت بدهید و به او اطمینان دهید که برای کمک به او همیشه در دسترس هستید.
واحد مشاوره دبستان تطبیقی و بین الملل پسران
نوشته ای از زنده یاد خانم نوری مشاور سابق دبستان پسران
